Włodzimierz Lubański (ur. 28 lutego 1947 w Gliwicach-Sośnicy) - polski piłkarz, wielokrotny reprezentant Polski, przez wiele lat związany z klubem piłkarskim Górnik Zabrze; środkowy napastnik. W oficjalnych spotkaniach w reprezentacji Polski rozegrał 75 spotkań, strzelił 48 goli.

Lubański zaczynał karierę w Sośnicy Gliwice (1957-1958), ale powszechnie był kojarzony jako piłkarz zabrzańskiego Górnika. Jako zawodnik Górnika Zabrze był wielokrotnie mistrzem Polski. W 1970 roku dotarł z drużyną do finału Pucharu Zdobywców Pucharów (najlepszy wynik polskiego klubu w dziejach) i z siedmioma strzelonymi bramkami był najskuteczniejszym zawodnikiem turnieju.

W reprezentacji zadebiutował razem z Zygfrydem Szołtysikiem 4 września 1963 w Szczecinie, mając niewiele ponad 16 lat (nigdy wcześniej ani potem nie było młodszego zawodnika) i strzelił gola w wygranym 9:0 meczu z Norwegią. Jeden z liderów ekipy Górskiego doznał kontuzji tuż przed osiągnięciem największych sukcesów przez reprezentację. Po wyleczeniu groźnej kontuzji kolana występował w belgijskim klubie piłkarskim KSC Lokeren. Z reprezentacją zdobył na igrzyskach olimpijskich w 1972 roku złoty medal olimpijski jako kapitan drużyny.

W eliminacjach do Mistrzostw świata - 1974 w meczu z Anglią (zdobył gola) zagrał z niezaleczoną kontuzją i w biegu do piłki bark w bark z Roy'em McFarlandem doznał groźnego urazu kolana na skutek jego przeciążenia.Wbrew szeroko rozpowszechnianej opinii, podczas tego zajścia nie było absolutnie winy angielskiego zawodnika.

O powrót do sportu walczył przez dwa lata, w kadrze pojawił się dopiero w 1977 r. Mundial - 1978 w Argentynie miał być ukoronowaniem jego kariery. Wtedy grał już w belgijskim Lokeren. Jako jego zawodnik wystąpił w reprezentacji po raz ostatni - w 1980 r. w towarzyskim spotkaniu w Chorzowie. Był to jego 48. gol (rekord kraju do dzisiaj) w 75. występie. W 1978 r. otrzymał nagrodę Fair play UNESCO. Po zakończeniu kariery piłkarskiej próbował sił w zawodzie trenera, ostatecznie został menedżerem zajmującym się transferami piłkarzy. Czasem komentuje w telewizji mecze polskiej reprezentacji. Był jednym z bliższych doradców trenera Jerzego Engela.

Osiągnięcia : 7-krotny Mistrz Polski - 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1971, 1972 r. 6-krotny zdobywca Pucharu Polski - 1965, 1968, 1969, 1970, 1971 r. 4-krotny "Król Strzelców" ligi - 1966, 1967, 1968, 1969 r. 2-krotnie "Piłkarz roku" - 1967, 1970 r. Laureat "Złotych Butów" - 1972 r. W Polsce rozegrał 395 meczów : 80 - reprezentacja Polski (w tym 5 nieoficjalnych), 234 - liga, 35 - Puchar Polski, 43 - PKME, PZP, UEFA, 3 - Intertoto, Puchar Ligi W Polsce zdobył 278 goli: 50 - reprezentacja (w tym 2 nieoficjalne), 155 - liga, 40 - Puchar Polski, 30 - PKME, PZP, UEFA, 3 - Intertoto, Puchar Ligi

Opracowanie - Paulina Masloch, Gimnazjum Sportowe

Źródło:
http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82odzimierz_Luba%C5%84ski
http://www.gornik.zabrze.net.pl/glowna/lubanski.jpg